Kees kwam een aantal maanden geleden binnen voor haptotherapie.
Hij sliep slecht voornamelijk omdat hij erg veel pijn in zijn nek had.
Pijnstillers hielpen hem niet echt meer. Hij voelde zich flink ellendig. Door
al zijn klachten vond hij het lastig om nog dagelijks te genieten.
In de eerste paar sessies heeft Kees vooral kunnen ervaren dat hij heel alert is. Hij wil bijvoorbeeld graag weten wat de bedoeling is van wat ik doe en wat de aanrakingen nu concreet voor nut hebben in zijn dagelijkse leven. In het contact merkt hij dat hij het prettig vindt om oogcontact te hebben. Contact maken door aan te raken, de ander te ervaren, binnen te laten komen is nieuw voor hem en is hij eigenlijk nooit bewust mee bezig. Hij beseft dat zijn gevoelsantennes standaard staan gericht op de buitenwereld.
Na een aantal weken
komt Kees met veel onrust de praktijk binnen. Hij weet niet goed waar zijn
onrust vandaan komt. Als hij op de bank ligt voelt hij een drukkend gevoel op
zijn borst. Ik raak hem aan waar hij dit gevoel heeft. Ik raak daar niet alleen
zijn huid aan, maar ook door zijn
huid heen. Op deze manier nodig ik Kees uit meer naar binnen te voelen. Ineens
verstart Kees. Hij voelt angst en verdriet opkomen. Ik laat mijn hand liggen en
wacht. Hij begint onrustig te ademen. Na een tijdje ontstaat er weer meer rust.
Kees zucht diep en komt op de rand van de behandelbank zitten. Door het fysieke
contact met mij, kon hij ook contact maken met een dieper gevoel van angst en
verdriet in zijn lijf. Hij vertelt over zijn vader die streng en soms dreigend
voor hem was. Hij beseft ineens de impact hiervan tot op de dag van vandaag. Hoe
hij nu nog in zijn leven steeds bezig is met anderen. Dat hij daardoor keuzes
maakt die te veel rekening houden met anderen. Hij staat op en merkt dat hij
anders op zijn benen staat. Wiebelig, nieuw maar ook opgelucht. Een stap
dichter bij zichzelf en het leven vorm te gaan geven vanuit hemzelf. Ik
verwacht dat deze ervaring hem zal bemoedigen meer open te staan voor de mensen
om hem heen. Dat hij de antenne naar buiten weet te verbinden met de antenne
naar zijn binnen. Wanneer hij dit meer weet vorm te geven in zijn dagelijkse
leven ben ik ervan overtuigd dat hij binnenkort minder last van zijn spanningsklachten
zal hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten