Je kunt jezelf niet kietelen!

Stel, je wilt jezelf graag verder ontwikkelen. Je neemt een sabbatical, reist af naar een onbewoond eiland om alle rust te vinden om ongestoord te kunnen lezen over de laatste ontwikkelingen op het gebied waarin jij graag persoonlijk wilt groeien. Bijvoorbeeld hoe zorg ik ervoor dat ik minder last heb van spanningen. Of hoe krijg ik veranderingen in mijn leven voor elkaar. Of  hoe kan ik meer genieten van het leven etc.  Je neemt alle boeken en bladen van de laatste goeroes mee.  Je hebt een internetverbinding waar je nog meer informatie op kan vinden. Je kunt de hele dag ongestoord met jouw vraag bezig zijn...

Hoe zou het na een jaar met je zijn? Zou je het licht hebben gezien? Een metamorfose?

Na een jaar ben je misschien wijzer geworden maar in je persoonlijk emotionele ontwikkeling zal niets zijn veranderd. Dat komt omdat je een mens zich alleen emotioneel ontwikkelt (verder tot bloei komt) wanneer hij of zij door een ander wordt aangeraakt. Heb je jezelf wel eens proberen te kietelen? Dat kan dus niet. Jouw lichaam herkent of je door je eigen hand of door andermans hand wordt aangeraakt. Je kunt jezelf dus ook niet strelen, een kontje geven, aanmoedigen of troosten. Ook al probeer je het nog zo goed, je lijf herkent dat je het zelf bent en het zal je niet veel doen. We hebben dus anderen mensen nodig!

Om emotionele groei bij jezelf te verwezenlijken moet je tijd een aandacht vrij maken. Maar zeker zo belangrijk is het om ervoor te zorgen dat er mensen zijn die  jou verder kunnen helpen.  Wie in jou omgeving kan jou kietelen?

Before a Burn-Out

Te veel stress en te weinig nachtrust kan geestelijke en lichamelijk klachten veroorzaken en het gevoel uitgeblust en opgebrand te zijn. Burn-out is typisch een ziekte van deze tijd. In onze 24 uurs-economie raken mensen opgebrand. Grenzen stellen wordt steeds belangrijker maar ook steeds moeilijker!

Afgelopen jaar kreeg ik steeds meer mensen met Burn-out klachten in mijn praktijk. Het zijn stuk voor stuk mensen die nooit hadden gedacht dat hun zo iets zou overkomen.  Mensen die succesvol waren,tot die ene dag dat het niet meer ging…

Echt Eten!

Onlangs kreeg ik een heel leuk boek in handen: 'Een pleidooi voor echt eten' van Michael Pollman. Een boek naar mijn hart! Ik wil graag aandacht besteden op mijn blog aan 'Echt Eten'.
Voordat ik mijn praktijk als haptotherapeut 4 jaar geleden begon, heb ik 10 jaar in de levensmiddelenindustrie gewerkt. Ik ontwikkelde producten die lekker waren, maar die je niet dik maakte. Of ik dacht na over slimme processen die goedkoper waren of voor meer gemak zorgde voor de consument. Nuttig werk zou je denken en leuk, zeker als je van lekker eten en koken houdt. Maar iets in mij knaagde, protesteerde, wilde wat anders.
Op een dag was het genoeg. Ik reed in de ochtendspits naar mijn werk. Over de tweede verkeersdrempel van het bedrijventerrein, had ik het bedacht: "Ik stop met dit werk!". Het was geen logische, verstandige beslissing. Een goed betaalde baan achter me te laten. Maar nu, 8 jaar later, lees ik mijn beweegredenen helder en duidelijk in het boek van Michael Pollman!
We leven in een tijd waarin de vraag over wat we moeten eten enorm gecompliceerd is geworden. Nog nooit eerder hebben mensen zoveel moeten nadenken over wat ze zouden moeten eten. Maar voor voedingsmiddelenbedrijven is het heel winstgevend, nu we dat wel doen. Echter al die professionele voedingsadviezen en aanbevelingen hebben ons niet gezonder gemaakt, maar wel dikker. Bovendien heeft eten een veel bredere betekenis dan het tot je nemen van energie mineralen en vitamines. Eten heeft ook te maken met genot, met gemeenschapszin, met familie en spiritualiteit, met onze relatie tot de natuurlijke wereld en het het tonen van onze identiteit.
Laten we weer gewoon natuurlijk gaan eten. Aan tafel, met aandacht, samen genieten. Eten wanneer we honger hebben en stoppen wanneer we genoeg hebben gehad. Niet weten wat je eet, maar voelen wat je eet!

Wat vind jij?

Groet Karin

Wil je meer van me weten?

In het dagelijkse leven ben ik haptotherapeut. Je kunt meer vinden over wat haptonomie is en hoe ik werk op:

www.haptonomiewei.nl

Het eerste begin!

Hier is het dan, mijn eerste berichtje op mijn Blog. Het was en is nog een hele puzzel om uit te zoeken hoe je een Blog begint. Maar..hup... we gaan het proberen.
Ik ben zelf opzoek naar echte dingen, echte contacten. Dus ik stond altijd een beetje sceptisch tegenover social media, virtuele contacten, vrienden en twitter berichten. Maar geïnspireerd door Nisandeh Neta, ben ik me er meer in gaan verdiepen.
Net zoals iedereen loop ik vaak met ideeën rond. Ideeën, gedachten die ik deel met mensen om me heen. En daar blijft het vaak bij. Ik wil graag met mijn blog deze ideeën en gedachten delen. Ik hoop dat het interessant is voor anderen om te lezen en dat er op gereageerd zal worden, zodat ik op mijn beurt weer geïnspireerd wordt door jou.


Let the blog begin!

Groet, Karin